De nieuwe bergrede

“All laws are laughable but those which men make for themselves”
~Ralph Waldo Emerson~

Wat heeft de tijd ermee te maken als we alle bijbels zouden afwijzen en zelf bepalen wat goed voor ons is?

De bijbel van Jezus, van Goethe, van D’Haen, van Emerson, van Whitman, van Dorough, van Nietzsche… Al deze kunnen ons ietwat helpen, maar we moeten zelfvoldaan genoeg zijn om een bijbel te eisen die niet geleend is van de buren.

Een slaaf kan zich misschien vinden in een bijbel die geschreven is door een ander, maar een vrij mens moet er een voor zichzelf schrijven. Verantwoordelijk lijden, verantwoordelijke zalving… Het is over de datum… We wenen misschien over de zorgen van Jezus en Nietzsche, we verheugen ons misschien in hun overwinningen, maar we zijn niet gered totdat we wenen over onze eigen zorgen en ons verheugen in onze eigen gelukzaligheid.

While a slave may rest content living a life expected of them by society, the free man must make his own. Vicarious suffering, solidarity, goodwill, these things are out of date. We are not saved until we weep over our own sorrows, and rejoice in our own triumphs, until we are deified by our own Calvary, until we've shown our own Via Dolorosa, our own Gethsemane, our own agony and ecstasy. I don't accept life second-hand, I demand an original. It is for the vigilant and the enlightened that the fruits of the world are reserved. If you limit your expression according to a certain pre-made standard of culture, you are doomed to face the soul devouring jaws of those limits. To walk willingly into the unknown takes courage; one may limp beneath the burden of doubt that is inherent in every man, but we hold the true power to change our lives. Carved out of the fiery wood of experience, forged in the fires of sheer will, anointed in the blood, sweat and tears of both victory and defeat, shaped by our dashing against the rocks.

~Gatsby~

De egoïst leert om te zeggen: “Ook ik heb een Goddelijke Status – de plaats die ik heb bereikt door mijn grootste droefenissen, zorgen, verleidingen, triomfen, tranen en verheugingen. We accepteren zalving niet langer tweedehands. We eisen een originele, een egoïstische zalving. Gered worden we door liefde voor onszelf, medelijden met onszelf, tranen voor ons eigen innerlijke, niet mede te delen wow, maar de laatste en beste Openbaring is dat we geleerd hebben om krachtig te worden en onszelf te zuiveren door te lachen om onze nijpende fouten. Een dergelijk lachen is de meest goddelijke emotie. Jehova en zijn dienaren wenen nooit, maar lachen vaak.

De artiest is zo groot als zijn laatste hoogtepunt, maar hij leert om te lachen om zichzelf. Alleen hij kan voorwaarts gaan. “Maar”, zal iemand vragen, “Geneest een religie vol egoïsme ons van zorgen zoals de oude religies deden?” Waarop wij zullen antwoorden: “Welke zorgen? Wiens zorgen? De zorgen van een dwaas?” Tegen hen die dit vragen, zullen wij zeggen: “Het nieuwe evangelie is geen melk voor huilende babies”. Daar kunnen we aan toevoegen dat de grootste verwonding die je een dwaas kunt toebrengen het genezen van zijn zorgen is. Zijn enige leraar. En de wijze zal zijn eigen zorgen genezen. Want de nieuwe religie is vrijgevig genoeg jegens de bezorgde.

Het maakt een ieder van ons de enige God in het universum. Wat wil je nog meer? En als deze God zijn eigen zorgen niet kan genezen, dan zal de wereld beginnen te twijfelen aan zijn Goddelijkheid… We herhalen wat we leerden in de wieg… Dat het een schande is dat we niet onze eigen bijbel hebben en God in ons eigen heilige ego… Het is een schande dat we genoodzaakt zijn om deze van de buren te moeten lenen… En bovenal: de stichters van nieuwe religies hebben altijd boven de vraag tot verzoening geleefd en iedere egoïst is de stichter van een nieuwe religie…

Magus Marinus van Zwoll, 6 mei 2015