"Religion now comes to us in this smiley-faced, ingratiating way, because it's had to give so much ground and because we know so much more. But you have no right to forget the way it behaved when it was strong, and when it really did believe that it had God on its side."
~Christopher Hitchens~

De bijbel is voor mensen vrijwel hetzelfde als een Microsoft licentie overeenkomst: ze scrollen gauw naar het einde en klikken op 'Ik ben het ermee eens' zonder te weten wat er nu werkelijk in staat.

2) Creationisme: Het equivalent van Holocaust ontkenning

Ken Ham is er tevens van overtuigd dat wetenschappers die niet in zijn god geloven, wereldwijd samenspannen om het geloof in zijn god onderuit te halen. Dat klinkt aardig ziek, vind je ook niet?

Tel daarbij op dat er met de man niet te praten valt. Wanneer serieuze wetenschappers de moeite nemen met Ken Ham in gesprek te gaan, zoals recent het uitgebreide debat tussen Bill Nye en Ken Ham, dan valt het sterk op dat Ken Ham al snel overgaat tot het vermijden van geven van antwoorden en zich begeeft op een psychologische strategie waarin hij laat zien vele psychosociale afweertechnieken te beheersen en vragen terug gaat stellen om iemand in een hoek te drijven. Hiermee haalt Ken Ham zijn 'gelijk', maar uiteraard heeft hij uiteindelijk helemaal geen gelijk. Hij speelt alleen een spelletje waarin hij zelf geen antwoorden geeft en de andere partij min of meer tot wanhoop drijft totdat die het opgeeft. Ik ben het echter op één punt roerend met Ken Ham eens: Christenen kunnen onmogelijk in de evolutietheorie geloven. Die twee gaan niet samen, en een ieder die anders beweert weet absoluut niet waar hij of zij het over heeft en weet niets van zowel de bijbel als de wetenschap.

Creationisten beheersen geen wetenschap. Ze kijken naar wat er beschikbaar is op wetenschappelijk gebied en al wat past in hun bijbelse plaatje, grijpen ze met beide handen gretig aan en wat hen niet bevalt wordt afgedaan als 'bedrog'. Ongeveer hetzelfde zoals vele Neo-Nazi's doen wat betreft de Holocaust: de bewijzen ontkennen en net zo lang in je eigen belevingswereld blijven redeneren totdat het aannemelijk klinkt voor gelijkdenkenden en mensen die al op zoek waren naar deze antwoorden.

Creationisten kunnen dure woorden gebruiken en breedsprakig zijn. Hierdoor lijken ze vaak overtuigend. Zo was er bijvoorbeeld ook Walt Brown en zijn hydroplaattheorie. De man wordt in de wereld buiten het christelijk gedachtegoed meerdere malen bekritiseerd. Om de haverklap worden er boeken door creationisten gepubliceerd die vrij snel onderuit gehaald worden door echte wetenschappers. Niets van hun argumenten zijn steekhoudend.

In Nederland hebben we geen echte creationisten, alleen aanhangers ervan. Willem Ouweneel was een creationist. De man is wetenschapper op het gebied van biologie, theologie en filosofie. Hij heeft meer dan 100 boeken geschreven, waarvan het leeuwendeel ook creationistische standpunten uiteen zet. Maar Ouweneel wordt nooit geciteerd, aangehaald of genoemd door andere wetenschappers. Ouweneel heeft inmiddels meer dan 100 boeken geschreven, maar in de tweede helft van zijn boeken is hij alleen maar bezig zijn eigen eerste helft te herroepen en te herzien en zichzelf te corrigeren/rectificeren. De geloofwaardigheid van deze man is daarmee ver te zoeken.  Inmiddels heeft Ouwneel afstand genomen van een letterlijke interpretatie van het Scheppingsverhaal en hangt hij de evolutietheorie aan. Dit laatste geldt overigens ook voor EO-boegbeeld Andries Knevel.

Eén van de grootste tegenstanders en bestrijders van Creationisme is de immens vriendelijke, hoog intelligente evolutie-bioloog Richard Dawkins. In dit filmfragment vergelijkt hij ook creationisme met het ontkennen van de Holocaust:

3) Mozes, Abraham & Nazareth: Hebben zij werkelijk bestaan?

Dit traditionele beeld heeft na historisch onderzoek geen stand kunnen houden.[40] In de eerste plaats heeft onderzoek van de Pentateuch uitgewezen dat het ontstaan van Deuteronomium samenhing met de hervormingen die koning Josia in de late koningstijd doorvoerde en plaatst de definitieve versie in periode van of na de Babylonische ballingschap (zie ook Documentaire hypothese). Maar ook de tien geboden[24], waarbij langere tijd aan een mozaïsche afkomst kon worden vastgehouden, en andere oudere wetsteksten, zoals het verbondsboek[25], gaan niet op Mozes terug. Het verbondsboek is waarschijnlijk in de 8e eeuw v.Chr. ontstaan. De tien geboden passen in de intellectuele context van Deuteronomium en de eraan aanverwante (deuteronomistische) teksten. Daarmee heeft de traditionele karakterisering van Mozes als wetgever geen grondslag meer, ze verwijst veeleer naar een beeld van hem dat in een later tijdperk ontstond, maar niet vanaf het eerste ontstaan van de Hebreeuwse Bijbel al bestond.

Maar ook het beeld van de charismatische redder en leider van de uittocht ligt in het duister van de geschiedenis. Dat is niet verwonderlijk: het nog tastbare ontstaan van het traditionele verhaal over de uittocht onder Mozes ligt rond het einde van de 8e eeuw v.Chr. Als we aannemen dat Ramses II de onderdrukkende farao was die werd ontvlucht (1279-1213 v. Chr.), ligt dat dus direct 600 jaar voor het ontstaan van het geschreven verhaal. In orale tradities is het oorspronkelijke verhaal al na ongeveer vier generaties onherkenbaar opgegaan in de vertelling van dat moment.

Hoezeer Mozes in historische onzekerheid en legende is overgegaan, blijkt duidelijk uit het verhaal over zijn begraafplaats en geboortevertelling. In de regel zijn begraafplaatsen vaste plekken in het doorgeven van een traditie. Maar als het gaat om Mozes' graf, wordt gezegd: "Tot op de dag van vandaag weet niemand waar zijn graf is",[41] wat andere overleveringen er niet van heeft weerhouden het graf te lokaliseren aan de rand van de woestijn van Judea, ongeveer acht kilometer ten zuiden van Jericho, in het westjordaanse Nebī Mūsā, waar een 13e-eeuwse koepel als schrijn is gebouwd over het vermeende graf van Mozes.

Het geboorteverhaal van Mozes is gebaseerd op de tussen 2235 en 2180 v. Chr. heersende Sargon van Akkad.[42] De overeenkomsten tussen beide verhalen zijn frappant[43]: beide moeders moesten afstand doen van hun kind om het te redden; beide moeders legden het kind in een biezen mandje, dat ze met pek afdichtten en aan de oever van een rivier neerlegden; beide kinderen werden bij toeval gevonden en door degene die ze vond opgevoed. En uiteraard hadden beide kinderen een grote toekomst voor zich, waarbij ze het lot van hun volk bepaalden. Dit soort details maken toevallige overeenkomsten buitengewoon onwaarschijnlijk en weerspreken de aanname dat beide verhalen teruggaan op een archetypisch motief in vondelingverhalen. Men mag integendeel aannemen dat de auteur van dit verhaal in de Hebreeuwse Bijbel het in Nieuw-Assyrië wijdverbreide verhaal kende. Dit pleit voor een redactie in de 8e eeuw v.Chr. toen Juda en Israël sterk werden beïnvloed door het Nieuw-Assyrische Rijk.[35][43][44]

De historische informatie over Mozes in de Bijbel is dus heel beperkt en indirect.[45] Zo zijn daar zijn Egyptische naam, zijn familiebanden met Midjan en de relatie die in de late koningstijd werd gelegd tussen hem en de voorwerpen voor de cultus in Jeruzalem, zoals de koperen slang Nehushtan. Dat dit later bedacht zou zijn, kan om kritische redenen worden uitgesloten: het is eenvoudig onbegrijpelijk dat de traditie de grondlegger van het ware Israël uitgerekend een Egyptische naam gaf. Bovendien duidt de schrijfwijze van de naam op een heel oude vorm, want de Hebreeuwse weergave van de Egyptische "š" als שׁ in plaats van ס ("s") weerspiegelt de fonetiek van het 2e millennium v.Chr. Natuurlijk zegt deze naam in het licht van de enorme invloed van Egypte op de Levant in het 2e millennium v.Chr. niets over een Egyptische afkomst van Mozes of sluit dat een rol in de uittocht uit. Egyptische namen waren destijds ook in Palestina geen uitzondering.

Net als Mozes' naam was ook zijn huwelijk met de dochter van een buitenlandse priester in strijd met latere godsdienstige zeden. Daarnaast bevinden de zware conflicten tussen de Midjanieten en de midden-Israëlitische stammen zich in het collectieve geheugen van Israël.[46] Dus moet hier vanuit kritische overwegingen rekening worden gehouden met een historische weerklank. Het verband met de Midjanieten wijst geografisch op een gebied tussen de Dode Zee en de Golf van Akaba. Een verband met gebeurtenissen inzake een vlucht uit Egypte is daardoor op zijn minst niet uitgesloten, want bij een vlucht van Egypte naar Palestina zou het vermijden van de bewaakte kustwegen automatisch leiden over het grondgebied van de Midjanieten.

Bovendien lijkt het erop dat in de late koningstijd in Jeruzalem een tegenbeweging was tegen de cultus rondom een slang waarvan het ontstaan op Mozes lijkt te kunnen worden teruggevoerd.[47] Het ontstaan en verering van de Nehushtan zijn in flagrante tegenspraak met de "mozaïsche" Thora.[48] Een later ontstaan schijnt ook in dit geval uitgesloten, aangezien de Bijbelse traditie alleen vermeldt dat de vrome koning Hizkia deze (vanuit deuteronomistisch gezichtspunt) onwelvoeglijkheid tot een einde bracht.

Al het andere in de Bijbelse biografie van Mozes is niet aantoonbaar historisch en op zijn hoogst te beschouwen als binnen het domein van wat historisch mogelijk zou kunnen zijn - afgezien van de vrijwel onmogelijk te beantwoorden vraag of de historische gebeurtenissen die ten grondslag liggen aan het Bijbelse verhaal van de uittocht uit Egypte historisch op de een of andere manier in verband kunnen worden gebracht met de persoon Mozes. Tot de historische mogelijkheden behoort de ook in bronnen van het Egyptische Nieuwe Rijk vastgelegde opname en indiensttreding van Semitische stammen in Egypte (zoals in de "Brief van een Egyptische grensbeambte" uit de vroege 12e eeuw v.Chr.),[49][50] zoals deze ook in de beschrijving van Israëls onderdrukking in Egypte terugkomt.

Historisch zijn ook in Exodus 1:11 genoemde "voorraadsteden" Pitom en Raämses. Het gaat hierbij om een onder Ramses II aangelegd paleispark in de buurt van het huidige Qantir. Bijgevolg zou Ramses II de onderdrukkende farao zijn. Als farao van de uittocht en tegenspeler van Mozes kan dus worden gedacht aan Ramses II, maar ook aan Merenptah (1224-1204 v. Chr.). Maar zelfs als deze plaatsnamen waren gekozen om een verband te leggen met bepaalde Egyptische heersers - die volgens de algemeen geaccepteerde chronologie in aanmerking komen een rol te kunnen hebben gespeeld als historische protagonist in de gebeurtenissen die worden verhaald in Exodus 1-15 - uit de beschrijving van de onderdrukking in Exodus 1:8-14 blijkt dat het niet om een bron uit de beschreven periode gaat. Anders dan bij de spelling van de naam Mozes wordt de Egyptische "š" hierin namelijk in het Hebreeuws weergegeven als ס ("s") in plaats van als שׁ. In tegenstelling tot de naam Mozes is dit een fonetische weergave uit het 1e millennium v.Chr. Dit geldt ook voor de gebruikte term voor de voorraadschuren in Exodus 1:11, namelijk miskənôt. Dit is een Akkadisch leenwoord in het Hebreeuws, wat duidt op auteurs uit de 8e eeuw v.Chr. of nog later.[51] Bovendien was de term Raämses ("stad van Ramses") in het 1e millennium v.Chr. een wijdverbreide troop.

Over Abraham kan hetzelfde gezegd worden: Hij heeft evenmin werkelijk bestaan. Ik daag je uit zelf de bronnen daarvoor op te zoeken.

Het plaatsje Nazareth heeft ook nooit werkelijk bestaan in de bijbelse betekenis. Het is omwille van een marketingplan wel als plaatsje gekomen, maar pas nadat de mensen erover hadden gelezen in de 4 evangeliën en ernaar op zoek gingen.

James Randi legt in dit fragment uit hoe de werkelijkheid in elkaar stak en steekt:

4) Het Jezus-karakter en de bronnen van plagiaat

"Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn."
~Lucas 14: 26~

"Denk niet dat Ik ben gekomen om vrede op aarde te brengen. Nee, eerder een zwaard. Ik ben gekomen om verdeeldheid te brengen tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, tussen schoonmoeder en schoondochter. Iemands ergste vijanden zullen in zijn eigen huis wonen."

~De woorden van Jezus in Mattheüs 10: 34-36~

5) Holy wood: God is in the T.V., the devil is in the details

Wanneer een individu zegt in God te geloven en de bijbel te lezen, dan vind ik dat prima. Als zelfs nog blijkt dat diegene zich oprecht beter door gaat voelen en het diegene werkelijk aanvult als persoon, dan juich ik dat alleen maar toe. Zelf lees ik ook nog steeds de bijbel en houdt het me nog steeds bezig. Ik beziet iedere beschikbare Nederlandse vertaling van de bijbel. Op zo'n manier is het voor mensen als zij en soms voor mij een vorm van exoticisme die we leuk vinden. Exoticisme laat zich in het Nederlands het best vertalen tot 'uitheems', oftewel datgene wat uit andere culturen afkomstig is. Het kristalliseert het idee van het verzamelen van externe elementen als een soort verfrissing, zonder daarbij jezelf en je eigen cultuur te verloochenen.
Mensen die van binnenuit tevreden zijn met zichzelf leven een vervuld leven en er is de mogelijkheid dat ze dat willen verrijken. Het is dan ook geen enkel probleem om naar andere culturen te kijken voor iets bruikbaars dat spannend is.
Veel spirituele mensen duiken in andere religies en trachten zich over te geven aan deze uitheemse culturele achtergrond. Het eten van insecten of het hoofd scheren, ook al wil je dit eigenlijk niet, maar omdat het volk uit de andere cultuur het doet, doen deze mensen het ook uit religieuze beweegredenen. Ze ontzeggen zich vanalles om iets na te jagen, om iets of iemand anders te worden, omdat ze geen eigenwaarde hebben of natuurlijke tevredenheid met zichzelf. Wij die tevreden zijn met zichzelf, vinden de hele wereld een mooie verzameling van ideeën die we ons eigen kunnen maken voor onze eigen doelen. En dit zit in ons allemaal. Het is allemaal te dienste van onze zelfontplooiing en vieren van het leven...

Maar ik heb er problemen mee als mensen op basis van de bijbel, uiteindelijk niets meer dan een mythologisch boek, andere mensen tot last gaan zijn, anderen zelfs gaan kwetsen, geweld aan gaan doen en meer van dat soort dingen. Ook heb ik er moeite mee als mensen aan mijn deur komen of me op straat aanspreken met het doel mij bij hun clubje te willen krijgen.
Ook heb ik er moeite mee als men een oud mythologisch boek in de hand neemt en de claim maakt dat het allemaal letterlijke geschiedenis is. Men beschouwt mythologische verhalen dan feitelijk als iets dat als vanzelf wetenschap is. En daarom ben ik maar weer eens in de pen geklommen. In dit schrijven behandel ik wat religieuze punten tegenover wat we vanuit de wetenschappelijke wereld weten en te weten zijn gekomen.

Religie:
Verkondigde eeuwenlang dat de aarde plat is

Wetenschap:
Stelde vast dat de aarde rond is

Religie:
De 3 grote wereldreligies zijn allemaal gebouwd op de verhalen rondom Mozes en de uittocht uit Egypte

Wetenschap:
Heeft vastgesteld dat Mozes nooit werkelijk heeft bestaan en opzettelijk is bedacht door religieuze leiders

Religie:
Volgens de bijbel is de aarde tussen de 6.000 en 10.000 jaar oud
Wetenschap:
Heeft vastgesteld dat de aarde 65 miljoen jaar oud is.

Religie:
Verklaarde verwarde, drukke en stemmen horende mensen tot heksen die een pact met de duivel hadden en zette hen op de brandstapel.

Wetenschap:
Jan Wier, de grondlegger van de wetenschap der psychiatrie, stelde vast dat de mensen die door religie op de brandstapel werden gezet, hebben geleden aan psychiatrische aandoeningen.

Religie:
Stelt dat 'vallende ziekte' veroorzaakt wordt door bezetenheid door een demon (Mattheüs 17: 14-20)

Wetenschap:
Beschouwt epilepsie als een neurologische aandoening en is inmiddels prima te behandelen, onder andere met medicijnen.

Religie:
Doet haar best ook wetenschappelijk te zijn met een oud boek als uitgangspunt wat geclaimd wordt als het onfeilbare woord van een bovennatuurlijk persoon. Dit uit zich in vormen zoals 'creationisme'.

Wetenschap:
Stelt dat alle menselijke theorieën feilbaar zijn en staat open voor toetsing, groei en correctie. Niets of niemand is heilig.

Religie:
Stelt dat de Messias (Jezus dus) 2 dagen na zijn hemelvaart terug komt vanwege het einde van de wereld (zie o.a. Hosea 6: 2)

Wetenschap:
Stelde vast dat we inmiddels 2.000 jaar verder zijn en de wereld is nog steeds niet ten einde.

Religie:
Heeft het in het bijbelboek 'Jonah' over een man die 3 dagen lang in de maag van een grote vis vast zit en daarna -levend en wel- er weer uit komt om gehoor te geven aan God's opdracht aan hem. Over het algemeen wordt geconcludeerd dat dit een walvis moet zijn geweest.

Wetenschap:
Heeft vastgesteld dat eten in een maag verteerd wordt door zuren, zoals zoutzuur. We weten allemaal dat zoutzuur ons lijf en leden aantast, wegvreet en in grote hoeveelheid ons doodt. Tevens weten we dat walvissen alleen plankton eten en vlees zeer waarschijnlijk niet kunnen verdragen.
Tevens weten we dat in een maag (van wat voor mens of dier dan ook) geen zuurstof aanwezig is en dat (de hersens van) een mens hooguit een kwartier zonder zuurstof kan voordat vitale functies uit gaan vallen en het bewustzijn weg valt.

Religie:
Iedere religie heeft zijn eigen feestdagen. In het Westen doen we mee met christelijke/katholieke feestdagen. Deze zijn: kerst, pasen, halloween, valentijnsdag pinksteren en hemelvaartsdag

Wetenschap:
De wetenschap heeft aangetoond dat alle religieuze feestdagen van oorsprong heidense feestdagen waren. De Romeinse heerser Constantijn de Grote bekeerde zich in zijn jonge jaren in de derde eeuw echter tot het christendom en stelde dat er christelijke feestdagen moesten komen. Hij besloot de heidense feestdagen aan te houden, maar er een nieuwe betekenis aan te geven. Vanoorsprong heeft geen enkele van genoemde feestdagen te maken met het christendom.

De mensheid denkt graag van zichzelf dat we als soort ver ontwikkeld zijn en hoog verheven schepsels plachten te zijn. Dat zijn we niet. De social media getuigen daarvan. Inhoudelijk schrijfwerk wordt niet gelezen, want dat is te moeilijk en te lang. De mensen doen liever idiote nametests met eenzelfde mechaniek als de fruitmachine in de speelhal. En dat wordt nog klakkeloos geloofd ook. We leven in een tijdperk van oppervlakkigheid en onverschilligheid richting de medemens zoals het eigenlijk altijd al is geweest. 
Veel mensen zijn sinds het tijdperk van internet religieus of spiritueel geworden. Ze baseren zich hierbij niet op wat waarheid is, maar hebben een bepaalde ervaring en zoeken gelijkdenkenden. Er wordt niet eens de moeite genomen om deze ervaringen te toetsen of iets dergelijks.

Religie en Jezus zijn ook weer meer populair. Niet dankzij een objectief, onomstotelijk bewijs dat God en Jezus daadwerkelijk bestaan, maar door films als 'The Exorcist', 'The Omen' en meer recent 'The Conjuring' en verwante films. De mystieke sferen in deze films worden onder andere gecreëerd met behulp van een religieus sausje over het onderwerp heen. Dit heeft onder andere tot gevolg dat er kijkers zijn die werkelijk gaan geloven dat 'bezetenheid' werkelijk bestaat. Ze realiseren zich niet dat bezetenheid voortkomt uit Hollywood, niet uit de bijbel. 
De zogenaamde bijbelteksten in 'The Omen' zijn speciaal voor de film door de schrijver bedacht en geschreven en staan niet werkelijk in het boek van Openbaringen.

Ed & Lorraine Warren, de hoofdkarakters uit 'The Conjuring',  bestaan echt en daardoor denken kijkers van deze films dat de beeldtenissen uit die films werkelijk zich zo hebben voorgedaan. Maar Ed & LOrraine Warren liggen al van meet af aan onder vuur voor hun manier van werken en tevens hebben ze ook belachelijke dingen geloofd en verkondigt, zoals dat weerwolven echt bestaan en zij die hebben bestreden.

De wetenschap der psychologie en psychiatrie leert ons dat mensen die dit werkelijk blijken te geloven gezamenlijk kunnen lijden aan een gedeelde psychose. Wie hier meer over wilt weten kan zich eens verdiepen in psychiatrische modellen en tevens in het boek 'De Gelovige Geest' van Michiel van Elk.

Het Jezus-karakter staat onder andere bekend om zijn genezingen. Er geneest vandaag de dag niemand in de naam van Jezus, zoals het ook nooit is gebeurd. Hier of daar is er soms een persoon die als gevolg van persoonlijke aandacht tijdelijke verbetering toont op het gebied van psychosomatische problematiek, maar er groeien geen missende ledematen aan, zonder medische zorg geneest er niemand van dodelijke ziekten en meer van dat soort dingen. 
Een eigen spirituele ervaring hebben is geen maatstaf voor het bestaan van Jezus of andere bovennatuurlijke ideeën of personages. 

De bijbel heeft ook nog meer vreemde inhoud. Zo kregen Adam en Eva twee zoons, waarvan de ene de ander de hersens insloeg. Geen dochters. Hoe kan daar de hele mensheid uit zijn voortgekomen?

De bijbel is tegenstrijdig en bizar pervers in haar eigen teksten:

"Ik heb God recht in de ogen gekeken en toch is mijn leven gespaard"

~Genesis 32: 30~

"U zult mijn gezicht echter niet zien, want er is geen mens die kan blijven leven nadat hij mijn gezicht heeft gezien"

~Exodus 33: 20~

"Geen mens heeft God ooit gezien"

~Johannes 1: 18 & 1 Johannes 4: 12~

In Genesis 19 lezen we over Lot en de twee engelen die hij onderdak biedt. Als mannen bij hem aan de deur komen, omdat ze de engelen willen verkrachten, biedt Lot in ruil zijn dochters aan. Zijn eigen dochters! En dan geldt hij hier als 'the good guy'!

"Wij prijzen de man, die nu úw kinderen tegen de rotsen te pletter zal gooien"

~Psalm 137: 9~

6) God's grondpersoneel faalt

De 'Soldaten van God' maken er een puinhoop van op deze aarde. Tijdens de Kruistochten, inquisities en heksenverbrandingen hebben zij hun naastenliefde in de naam van Jezus wel getoond. Evenmin vinden we hier de vruchten van de geest uit Galaten 5: 22 e.v. in terug. Deze mensen hebben meer slachtoffers gemaakt dan Adolf Hitler en dan zwijgen we nog maar over de talloze gevallen van seksueel misbruik van kinderen. 

Een voorbeeld hiervan is Moeder Teresa. Ze had zo'n imago alsof ze zoveel gaf om de armen. In werkelijkheid gaf ze niets om hen, was ze keihard voor ze en was er stellig in dat deze armen 'moesten lijden voor Christus'. En toch verklaart de Katholieke Kerk haar 'heilig'. Zie daarvoor het artikel 'Mother Teresa: Anything but a Saint'

Het is geen geheim dat het gros van de Katholieken vol is van De Geilige Geest en kinderen en vrouwen misbruikt alsof het een bijbelse deugd is.

Er zijn nog ontelbaar veel voorbeelden op te rakelen van gelovige mensen die zich nog beestachtiger gedragen dan een varken richting hun medemensen, veelal omdat ze niet geloven wat zij geloven. Religie maakt soms mooie dingen, maar veel vaker de meest walgelijke kanten los in mensen. Het is een smet op het menselijk ras. En omdat Jezus niet bestaat, doet hij er ook niets aan.